خوشحالي ما در چه اموري بايد باشد؟

امير المؤمنين عليٌّ عليه ‏السلام لِعَبدِ اللّه بنِ‏عبّاسٍ‏رحمهُ‏اللّه علَيهِ وكانَ يقولُ: ما انتَفَعتُ بكلامٍ بَعدَ كلامِ رسولِ اللّه صلى‏ الله ‏عليه و ‏آله و سلّم كانتِفاعِي بهذا الكلامِ :أمّا بَعدُ ، فإنَّ المَرءَ قد يَسُرُّهُ دَرْكُ ما لَم يَكُن لِيَفُوتَهُ ، ويَسُوؤهُ فَوتُ ما لَم يَكُن لِيُدرِكَهُ ، فَليَكُن سُرُورُكَ بما نِلتَ مِن آخِرَتِكَ ، وليَكُنْ أسَفُكَ على ما فاتَكَ مِنها .

امام على عليه ‏السلام - خطاب به عبداللّه‏ بن‏ عباس رحمه‏ الله- : امّا بعد ، آدمى گاه براى دست يافتن به چيزى شاد مى‏ شود كه در هر حال به آن مى ‏رسد و براى نرسيدن به چيزى اندوهگين مى ‏شود كه هرگز به آن نمى ‏رسيد . پس ، شادى تو در جايى باشد كه به امرى از امور آخرتت دست يابى و اندوهت آن جا باشد كه امرى از امور آن را از دست دهى و ابن عباس مى‏ گفت پس از سخن رسول خدا صلى‏ الله ‏عليه و ‏آله و سلّم از هيچ سخنى به اندازه اين سخن بهره‏مند نشده‏ ام .

امام علی علیه السلام امیرالمومنین عبدالله بن عباس شاد شادی نشاط خوشحالی غم اندوه ناراحت غمگین

نهج البلاغه، الخطبة 224 - منتخب ميزان الحكمة، 268